Hej :) Przepraszam bardzo za tak straszliwie długą nieobecność! Ale totalnie zapomniałam o tym, że bloga miałam zawiesić tylko na jeden miesiąc.. Post z tego powodu również się nie pojawił, za co też przepraszam.
No ale wracam. Jestem trochę inna niż byłam na początku września podczas dodawania ostatniej notki.. No ale cóż :)
Prawdę mówiąc trochę brakowało mi pisania.. No ale okej. Mam nadzieję, że ktoś mnie tutaj czyta, i nie na marne staram się jak najlepiej wypaść :)
Dzisiejsza notka będzie w końcu postem tematycznym, w którym przedstawię swoją wiedzę na temat samoakceptacji. Wiedza ta pochodzi z różnego typu książek psychologicznych, które uwielbiam, for internetowych i blogów jak i materiałów otrzymanych przeze mnie na godzinie doradztwa zawodowego, które wydały się być bardzo ciekawe i dokładnie przestudiowałam je w domu.
Akceptacja samego siebie pełni na prawdę bardzo ważną rolę w naszym życiu. Musimy znać swoje mocne jak i słabe strony, by móc świadomie i obiektywnie ocenić samego siebie.
Człowiek nisko oceniający siebie, mający niskie wymagania, przekonany o braku umiejętności czy pesymistycznie nastawiony do swojej osoby stanie się bardziej bierny. To właśnie może przyczynić się do obniżenia pozycji w grupie, a nawet do izolacji społecznej. Taki człowiek bojąc się być ocenianym przez innych stanie się aspołeczny. Czasem może sam stać się dla siebie wrogiem.
Przeczytałam gdzieś, że większość ludzi z niską samooceną ma w swojej głowie "małego krytyka",który,gdy coś mu nie wyjdzie krytykuje się, nie jest dla siebie ani trochę wyrozumiały. Takie zachowanie może być również spowodowane niezdrową rywalizacją, czy chorą ambicją.
Człowiek wysoko oceniający siebie uważa, że wszystko co robi jest bliskie ideałowi. Stawia sobie wysokie cele i często z dobrym i pozytywnym nastawieniem - osiąga je. Jest przekonany, że będzie coraz lepszy, a na drodze nie stanie mu nic, czego nie będzie w stanie pokonać. Osoba taka na ogół jest śmiała, pewna siebie, przebojowa, niebojąca się nowych wyzwań. Osoby takie świetnie radzą sobie w kontaktach z ludźmi, dają się poznać i lubić. Są na ogół dobrymi mówcami, przewodniczącymi i potrafią "pociągnąć za sobą tłum".
To jak widzimy siebie często, a nawet bardzo często zależne jest od naszych życiowych doświadczeń. Załóżmy, że kiedyś ktoś zdradził nasz sekret, wtedy ciężko nam ponownie zaufać. Robimy się nieufni i bardzo ostrożni.
Akceptować samego siebie to nie znaczy mówić "Taki niestety już się urodziłem", lecz "Akceptuję wszystko co jest we mnie, dlatego, że to ja jestem najważniejszy dla siebie. Pragnę jednak stopniowo zmienić co nie co". I nie, to nie jest wcale egoistyczne podejście, nie wyklucza także całkowitego poświęcenia się innym. Umożliwia natomiast świadomy rozwój siebie i własnej osobowości.
Często też jako młodzież cierpimy na to, że nie jesteśmy oryginalni. Chcesz coś zmienić w swoim życiu?Tutaj przytoczę fajny cytat z mojej ulubionej ostatnimi czasy książki
"Jeśli zawsze dokonujesz właściwego wyboru,
bezpiecznego wyboru, tego samego, co
większość ludzi-
pozostaniesz taki sam jak inni.
Wciąż marząc o tym, żeby życie
wyglądało inaczej"*
Tak więc jeśli chodzi o samoocenę ważne jest, by była ona w miarę adekwatna to faktycznego stanu rzeczy i miała zawsze kontekst pozytywny. Pozytywne myślenie daje nam przede wszystkim większą pewność siebie, a to.. chyba najlepszy z argumentów, jakie mogłam przytoczyć, prawda? :) Oczywiście, należy mieć także świadomość swoich słabości i uwzględniać je w swoim życiu. Nie należy jednak poddawać się i niczego tutaj nie zmieniać.
____________________________________________
*cytat z książki "Cokolwiek Myślisz, Pomyśl Odwrotnie" -Paul Arden
Kolejnego posta dodam w poniedziałek, obiecuję :) Będzie on moją prywatną recenzją najnowszego filmu Andrzeja Wajdy. Ekranizacja została nominowana do Oskara! :) Zapraszam :)
Wpadajcie tez na twittera, żeby wiedzieć co u mnie :D
Pytania możecie zadawać na ask'u :)
Linki do stron znajdziecie w zakładce "Kontakt"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz